این سه جنگ از سال 1533 آغاز شده بود و یکی پس از دیگری تا سال 1553 ادامه داشت و مذاکرات صلح تا انعقاد قرارداد سال 1555 دو سال طول کشیده بود. در دو جنگ اول، ایران و در جنگ سوم عثمانی شکست خورده بود. علت دو شکست ایران رقابت و دشمنی سران ایلات تشکیل‌دهنده نیروی قزلباش با یکدیگر و توطئه و دسیسه بود. همین نزاع داخلی سران ایلات بر سر قدرت و کنترل امور و منافع سبب شده بود که در نخستین جنگ، شاه طهماسب نتواند بیش از چندهزار (کمتر از 10هزار) نیرو وارد میدان کند و در نتیجه تبریز- پایتخت وقت- و بخشی از غرب ایران به تصرف عثمانی درآمد. سلطان سلیمان برای این جنگ نزدیک به 200هزار نظامی و 300توپ فراهم آورده بود.
دینار اسلامی و زبان عربی
هشتم جولای سال 696 میلادی (دوران خلافت امویان) نخستین سکه دینار اسلامی که پول رایج سراسر جهان اسلام قرار گرفت در حجاز ضرب شد و سال به سال بر میزان خلوص این سکه نقره‌ای افزوده شد. واژه «دینار» لاتین است؛ رومیان واحد پول خود را دینار و یونانیان دراخما (درهم) می‌نامیدند.
در همین روز و همین سال؛ عربی، زبان و خط رسمی همه بلاد اسلامی اعلام شد که ایرانیان برایش صرف و نحو (گرامر) تهیه کردند. در میان کشورهای اسلامی آن زمان، ایرانیان تنها ملتی بودند که زبان خود را حفظ کردند. ترکیه نیز در دهه 1920 خط عربی را ترک گفت و الفبای لاتین را جایگزین آن ساخت که به‌دلیل داشتن حروف صدادار (واول) تلفظ‌ها در این کشور یکسان شده و لهجه‌های محلی کاهش یافته‌اند.
عملیات دریایی عثمانی در خلیج‌فارس
پاشای مصر به عنوان کارگزار عثمانی و به نام این دولت (که مدعی خلافت جهان اسلام بود) هشتم جولای (17 تیرماه) 1552 (زمان سلطنت شاه‌طهماسب صفوی که ایران فاقد نیروی دریایی بود) حمله به ناوگان و استحکامات پرتغالی‌ها در منطقه خلیج‌فارس ازجمله جزیره هرمز را آغاز کرد. بهانه این حمله دریایی اخراج پرتغالی‌های مسیحی از سرزمین‌های اسلامی بود. عثمانی در سال 1546 میلادی یمن را تصرف کرده و بر دریای سرخ و تنگه کلیدی آن «باب المندب» مسلط شده بود و برای توسعه این متصرفات، قدرت دریایی پرتغال را در برابر خود می‌دید. دریاسالار پرتغالی آلفونس دا آلبوکرک (آلبوکرکی) در سال 1506 جزیره «سکوتره» در جنوب جزیره العرب و در سال 1507 جزیره هرمز در مدخل خلیج‌فارس را متصرف شده بود. عملیات دریایی پاشای مصر در خلیج‌فارس شکست خورد.
تولد رژیم نامشروع اسرائیل
هشتم جولای 1937 دولت انگلستان تصمیم خود- مبنی بر تشکیل رژیم نامشروع وغاصب اسرائیل - را که شب پیش از آن در جلسه کابینه به تصویب رسانده بود اعلام داشت. فلسطین از پایان جنگ جهانی اول تحت‌الحمایه دولت لندن بود. طبق مصوبه کابینه انگلستان، قرار شده بود که دو‌سوم فلسطین متعلق به اعراب باشد و یک‌سوم آن به یهودیان داده شود و شهرهای قدس (اورشلیم)، بیت اللحم و ناصره (نازارت) تا مدتی در کنترل انگلستان باقی بماند تا بعدا درباره سرنوشت آنها اتخاذ تصمیم شود.
یهودیان از تقسیم‌بندی دولت لندن که سهم آنان یک‌سوم بود استقبال نکردند. کابینه انگلستان قبلا و در آخرین جلسه اکتبر 1917 خود فکر ایجاد یک کشور برای یهودیان در فلسطین را تأیید کرده بود که « جیمز بالفور» وزیر امور خارجه وقت انگلستان 3روز بعد (دوم نوامبر 1917) این اقدام را به‌صورت یک اعلامیه به رئیس انجمن یهودیان انگلیسی ابلاغ کرد که به اعلامیه بالفور معروف است. در آن زمان، هنوز فلسطین جزئی از خاک امپراتوری عثمانی به‌شمار می‌رفت. با این اقدام دولت لندن مسئله‌ای به‌وجود آمده که هنوز ادامه دارد و این مسئله تاکنون منجر به 3جنگ تمام عیار میان اعراب و اسرائیل شده است.
اخطار صریح خروشچف به آمریکا بر سر کوبا
هشتم جولای 1960 نیکیتا خروشچف، نخست‌وزیر وقت شوروی به آمریکا اخطار کرد که اگر درصدد دسیسه‌جویی و توطئه در کوبا برآید، ارتش سرخ را به کمک کوبا خواهد فرستاد. طبق اسنادی که ده‌ها سال بعد علنی شد متعاقب این اخطار، به ارتش سرخ آموزش داده شده بود که چگونه از تنگه «برینگ» بگذرد و از طریق آلاسکا و کانادا خود را به ایالات متحده برساند و به چه ترتیب زیردریایی‌های شوروی، آمریکا را محاصره کنند و بمب افکن‌های دورپرواز بر فراز آسمان آمریکا به پرواز درآیند. حتی بمباران اتمی آمریکا از طریق فضا طراحی شده بود زیرا برای روس‌ها تردیدی وجود نداشت که هرگونه درگیری نظامی بر سر کوبا به جنگ اتمی منجر می‌شود. با این حمایت صریح، فیدل کاسترو یک ماه بعد در هفتم آگوست 1960 دارایی‌های آمریکاییان در کوبا از جمله پالایشگاه‌های نفت آنان را ملّی اعلام کرد.
